Friday, May 25, 2007

Too sad, too lonely...


Too sad, too lonely...
Ayoko magdrama ngayon but i can't help it. Sobrang lungkot ko ngayon because pagkatapos ng isang buwan mahigit, babalik na ako sa amin. Di naman na ayaw ko na umuwi pero nagkaroon na kasi ako ng friends dito sa Diliman and syempre ayokong basta-bastang iwan at kalimutan nalang sila. Kahit ang liit lang ng time na inispend ko dito parang napalapit na din ako sa kanila. I feel so sad talaga...

I went to school this afternoon para magsubmit ng paper ko, ni Yza, Angel, at ng sa groupmates ko. Ilan lang nakita ko sa mga classmates ko. I was hoping pa naman sana na makita ko ung iba lalo na ung mga kasama sa Baguio. Kahit papano naman naging close kaming sampu ng dalawang araw. After the trip di na ulit kami nagkita-kita. Ang lungkot naman kasi nung nangyari - naging close kaming sampu nung katapusan na nung summer classes namin. Ang sama talaga sa feeling.

Si Angel lang ata ung nakasama ko kanina. Though i saw Feona and Maricel there, di ko pa rin nakita ung iba. Di ko nga din nakita si Micah. Si Micah na kasi ung madalas kong nakakasama after sa class and tuwing lunch. Last ko na siyang nakita nung Monday, May 22. Kala ko makikita ko pa ulit siya ngayong araw pero di na pala. Umuwi na siya sa probinsya nila. Di ko alam when ko ulit siya makikita pati na ung iba kong classmates.

I went to SM North with Angel after naming ipass ung paper namin. Di na kasi nakarating si Yza kaya di na siya nakasama. Sobra kasi ang traffic kanina. Niyaya ko siya Pizza Hut kasi I was craving for pizza kaya nilibre ko na din siya. Naisip ko din kasi, that would be the last time I would see her. Minabuti ko nang magenjoy kanina, We talked...and talked the whole time na nandun kami. Imagine naubos namin ung pizza nung mga 7pm na eh pumunta kami dun mga past 5pm. Usap lang talaga. I hope maulit uli yun. Masaya siyang kausap and di rin mauubusan ng mapagkukwentuhan sayang nga lang talaga na wala dun si Yza.

Kawawa naman ata si Yza kanina. Siya kasi ung topic namin ni Angel. Napag-usapan namin ung nangyari dun sa Baguio nung Saturday o Sunday morning na ba yun. Gumimik kasi kaming sampu doon and nagdisco kaming dalawa ni Yza. Daming di makakalimutang pangyayari...hehehe. Dami tinanong si Angel, di kasi niya matanong yun kay Yza. Para daw kasi siyang naiilang at di niya alam kung pano din tatanungin si Yza.

Siguro mamimiss ko talaga sila lalo na parang yung nangyari dun is maaalala ko talaga. Mahirap ata kalimutan yung mga taong yun. Kahit two days lang parang ang hirap nilang kalimutan. Ganun ata talaga ako. Ayoko makakilala ng friends na hindi rin naman pala pwedeng magtagal kahit anong pilit ang gawin ko. Siguro naman kasi makakabalik na ulit ako ng Manila after ko nang makagraduate. Sa panahong iyon, siguro nakalimutan na namin ang isa't-isa 'tsaka meron na kami nung kanya-kanyang buhay. Ewan pero yun talaga tingin ko. Kahit nga sina Ate Era, Kuya Rick, at si Ate Beth mahirap talagang makalimutan pero it seems impossible na talaga na makita ko ulit sila. I hope magkaroon pa ng chance pero ang labo talaga. Hanggang pangarap nalang talaga ata un. Siguro goodbye nalang ata masasabi ko. Just move on. Balik na ulit ako sa dati kong buhay noon - noong wala pa sila at noong di ko pa sila nakakasama.

Itutulog ko na nga lang 'to.
Good night and goodbye nalang sa inyong lahat! Y-Y

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...